***

ხშირად მინახავს თვალზე ცრემლები

ბრმად რომ გითხარი მძიმე სიტყვები,

თვალცრემლიანი ნაზი თვალები

და ისევ დედის თბილი სიტყვები...

***

დედა-ეს არის ის პიროვნება,
რომელოც ცხრა თვე მუცლით გვატარებს
დაბადებიდან აკვანში გვარწევს ,
და იავნანას გვიმღერის მუდამ...
გასწავლის როგორ უნდა იარო,
როგორ თქვა დედა,როგორ თქვა მამა
გამშვიდებს მაშინ როდესაც ტირი,
გიხვევს ეზოში ნატკენ იარებს...
როცა ვიზრდებით, ვიხსენებთ ამას
გვინდა დაბრუნდეს ბავშვობის წლები,
ჩავეხუტებით, გულში ჩავიკრავთ
და ვიგრძნობთ სითბოს, მის დიდ სიყვარულს...
კვლავ გავა წლები
ჩვენ თვალს გავახელთ,
ვერ ვიგრძნობთ სითბოს, წარსულ სიყვარულს
მიმოიხედავ შენ აქეთ-იქით
და დაინახავ შავები ჩაცმულს...
ეს შენ ხარ, გლოვობ საყვარელ დედას
გინდა დაბრუნდეს ბავშვობის წლები,
ტკბილად ნამღერი იავ-ნანა და
თბილი აკვანი, მისი ხელები...

***

ეჰ ,გადის ცხოვრება!
წუთები ,წამები ცოტათი კარგიც 
უშენოთ დამგლელიც
ცხოვრების ბოლო სულ ყველგან ერთია,
ცივი სამარე და მაღლა ღმერთია.
არმინდა ცხოვრება უშენოთ გავიდეს!
წამები წუთები და წლებიც გაფრინდეს
ფიქრობ შევმცდარვარ რომ შენთან მინდა?
უშენოთ ჰაერიც არარის წმინდა.

***

შენ გაუძელი ამდენ ტკივილებს,
დახარე თავი ყველა ცოდვაზე.
მინდა ბოდიში რომ მოგიხადო.
ბოდიში, მე ჩემს ყველა ბოდვაზე.

იტანდი ყველა შესამჩნევ ტყუილს,
იტანდი ზიზღით აღსავსე სიტყვებს.
როგორ არ მინდა ვიფიქრო ასე
ვერ გავექეცი შემზარავ ფიქრებს.

შენ მე მასწავლე ის სიყვარული
რომლითაც ახლა სხვა უნდა ვათბო
ვიცოცხლო მისთვის, ვისუნთქო მისებრ
და თუნდაც მისთვის სიცოცხლე დავთმო.

რამდენჯერ ცრემლით ბალიში სულ მთლად
დასველებული გქონია მალვით
მე ახლა ვნანობ, მე ახლა ვხვდები
შენს კალთას უნდა ვემთხვიო კრძალვით.

გინდოდა ჩემში ვარდების კრეფა.
ყველა იმედის ახდენა გსურდა
მაგრამ მე თვითონ ჩემს სულში ჩუმად
დასახლებული დემონი მძულდა.

გულგატეხილი აღსავსე დარდით
თვალებს გიწვავენ ცხელი ცრემლები
გინდა უსიტყვოდ გულში ჩამიკრა
მომხვიო შენი თბილი ხელები.

შენ ხომ ყველა დღეს ჩემით იწყებდი
ლოცვით ირჩენდი გულის იარებს
წუთისოფლისგან ფეხქვეშ თელილი
სწორ გზაზე ვინღა მომატრიალებს ?

დავკარგე ძალა, გამიქრა სითბო,
ვიცი, ჩაგიქრე ყველა ღიმილი.
ამ თვითმკვლელობით მე მოგაყენე
უკანასკნელი, მძიმე ტკივილი.

***

***

მოწყენას მისას როდესაც გრძნობენ,
იქუფრებიან თვალები ნისლით.
თუ გავამსხვრიე განგების ღობე,
პირველად დედის ჭაღარას ვიხსნი.

ფიქრები ღლიან ისედაც დაღლილს,
სამრეკლოსავით ფერმკრთალს და ხნიერს.
თუ დეკემბერშიც აენთო ბაღი,
პირველად დედას დავუკრეფ იებს.

დედის მანდილში აპრილი გალობს,
ვით დაფიონი ფხოვეთის მთებში.
თუ უკვდავების ვიპოვნე წყარო,
პირველად დედას მივუტან პეშვით.

ნანინას ნამი აკვანზე ელავს,
როგორც რტოებზე ღიმილი ფესვთა.
თუ სივრცეებში შევძელი ფრენა,
პირველად დედას ავიყვან მზესთან

***

ვტირი და ვეღარ მიტირია,
ცრემლი ქცეულა დარდად,-
ყველა საფლავი სიკვდილია,
დედის საფლავის გარდა.

ჩივის და გულს ვერ უჩივლია,
ციდან ეშვება ფარდა,-
ყველა აკლდამა დუმილია,
დედის აკლდამის გარდა.

ყვავის ვარდი და გლიცინია,
ხარობს დეკა და ბალბა,-
ყველა სიმღერა ქვითინია
დედის სიმღერის გარდა.

ჩემი ბუზღუნი სირცხვილია,
ჩემ ღმერთს ვუყვარვარ რადგან,-
ყველა სიკვდილი სიკვდილია,
დედის სიკვდილის გარდა!

***

გულის როცა ბოლო გატოკებას,
თან მოყვება ბნელი კედლის რღვევა, 
უფლის გზაზე დედა გამიძღვება ,
როგორც ადრე მიტატებდა ხელად...

მუხლმოყრილი, მტკიცე გულით;
ვით ქანდაკი ღვთის ტახტის წინ,
ღმერთს მავედრებს დედის სული,
მავედრებდა როგორც უწინ...

თრთოლვით ასწევ დაღლილ ხელებს,
როგორც მაშინ... როცა წადი...
"ჩემო ღმერთო, აჰა მოვედ..."
ბოლო სიტყვებს ქარს ატანდი... 

მხოლოდ მაშინ, როს უფალი,
შემინდობს და შემიწყნარებს,
დაეტყობა შვების კვალი,
მომლოდინე დედის თვალებს...

***

ვზივარ და ვფიქრობ 
რა გიჭირს,რა გილხინს, 
თუმცა ვერ გშველი დედი, 
გადათენთილან თოვლით იები, 
მეც მალე მოვალ დედი. 
მოვალ,მოგიტან,მინდვრის ყვავილებს, 
რომ თმებს ჩამაწნა დედი, 
შენით ვსუნთქავ და შენით ვივსები, 
არ დამეღალო,დედი!... 
ისევ გაწვიმდა,ისევ დაქროლა, 
ცოტაც გავუძლოთ დედი, 
მალე,სულ მალე გამოიდარებს, 
შენს თეთრ ფანჯრებთან დედი. 
მტვრიან ქუჩაში თუ წამაქციეს, 
წამომაყენე დედი, 
შუბლზე დამადე თბილი ხელები, 
ცხელი ხომ არ ვარ,დედი?... 
გამალამაზე,გამამზიანე, 
როგორც გჩვევია დედი, 
მზეს გამოართვი თარგი კაბისთვის, 
გამაპატარძლე დედი. 
ჩემო სითბოვ და ჩემო სიცხადევ, 
სულ მიღიმილე დედი, 
მასწავლე როგორ ვიყო,ვიცხოვრო, 
რომ დაგემსგავსო დედი. 
გზები მიჩვენე მზისკენ მავალი, 
ლოცვაც მასწავლე დედი, 
მერე რა მოხდა დღეს თუ ქარია, 
ან თუ ყინვაა დედი, 
მინდვრის ყვავილებს თოვლშიც ვიპოვნი 
და დაგიკრიფავ დედი

dedaze leqsebi

                                                                           ***

ხშირად მინახავს თვალზე ცრემლები

ბრმად რომ გითხარი მძიმე სიტყვები,

თვალცრემლიანი ნაზი თვალები

და ისევ დედის თბილი სიტყვები...

***

დედა-ეს არის ის პიროვნება,
რომელოც ცხრა თვე მუცლით გვატარებს
დაბადებიდან აკვანში გვარწევს ,
და იავნანას გვიმღერის მუდამ...
გასწავლის როგორ უნდა იარო,
როგორ თქვა დედა,როგორ თქვა მამა
გამშვიდებს მაშინ როდესაც ტირი,
გიხვევს ეზოში ნატკენ იარებს...
როცა ვიზრდებით, ვიხსენებთ ამას
გვინდა დაბრუნდეს ბავშვობის წლები,
ჩავეხუტებით, გულში ჩავიკრავთ
და ვიგრძნობთ სითბოს, მის დიდ სიყვარულს...
კვლავ გავა წლები
ჩვენ თვალს გავახელთ,
ვერ ვიგრძნობთ სითბოს, წარსულ სიყვარულს
მიმოიხედავ შენ აქეთ-იქით
და დაინახავ შავები ჩაცმულს...
ეს შენ ხარ, გლოვობ საყვარელ დედას
გინდა დაბრუნდეს ბავშვობის წლები,
ტკბილად ნამღერი იავ-ნანა და
თბილი აკვანი, მისი ხელები...

***

ეჰ ,გადის ცხოვრება!
წუთები ,წამები ცოტათი კარგიც 
უშენოთ დამგლელიც
ცხოვრების ბოლო სულ ყველგან ერთია,
ცივი სამარე და მაღლა ღმერთია.
არმინდა ცხოვრება უშენოთ გავიდეს!
წამები წუთები და წლებიც გაფრინდეს
ფიქრობ შევმცდარვარ რომ შენთან მინდა?
უშენოთ ჰაერიც არარის წმინდა.

***

შენ გაუძელი ამდენ ტკივილებს,
დახარე თავი ყველა ცოდვაზე.
მინდა ბოდიში რომ მოგიხადო.
ბოდიში, მე ჩემს ყველა ბოდვაზე.

იტანდი ყველა შესამჩნევ ტყუილს,
იტანდი ზიზღით აღსავსე სიტყვებს.
როგორ არ მინდა ვიფიქრო ასე
ვერ გავექეცი შემზარავ ფიქრებს.

შენ მე მასწავლე ის სიყვარული
რომლითაც ახლა სხვა უნდა ვათბო
ვიცოცხლო მისთვის, ვისუნთქო მისებრ
და თუნდაც მისთვის სიცოცხლე დავთმო.

რამდენჯერ ცრემლით ბალიში სულ მთლად
დასველებული გქონია მალვით
მე ახლა ვნანობ, მე ახლა ვხვდები
შენს კალთას უნდა ვემთხვიო კრძალვით.

გინდოდა ჩემში ვარდების კრეფა.
ყველა იმედის ახდენა გსურდა
მაგრამ მე თვითონ ჩემს სულში ჩუმად
დასახლებული დემონი მძულდა.

გულგატეხილი აღსავსე დარდით
თვალებს გიწვავენ ცხელი ცრემლები
გინდა უსიტყვოდ გულში ჩამიკრა
მომხვიო შენი თბილი ხელები.

შენ ხომ ყველა დღეს ჩემით იწყებდი
ლოცვით ირჩენდი გულის იარებს
წუთისოფლისგან ფეხქვეშ თელილი
სწორ გზაზე ვინღა მომატრიალებს ?

დავკარგე ძალა, გამიქრა სითბო,
ვიცი, ჩაგიქრე ყველა ღიმილი.
ამ თვითმკვლელობით მე მოგაყენე
უკანასკნელი, მძიმე ტკივილი.

***

დედა

                                                                            ***

ბოდიში დედა

ძალიან მენატრები დედა

მაპატიე რომ

გატკინე ეგ დიდი გული დედა

***

დედა მენატრები
ყოველი ძილის წინ
თვალ წინ მელანდები 
დედა მენატრები

***

შენით თენდება, შენით ღამდება,
ჩემო ძვირფასო დედა!
გთხოვ ,მაპატიე შენი სიცოცხლე
მე თუ ვაქციე ცრემლად

***

ისევ მენატრები დედა,

ისევ შენზე ვფიქრობ დედა

აღარ მესიზმრები ღამით,

აღარ მეფერები დედა.

წლებმა გაირბინეს უცებ,

დამრჩა მონატრება დიდი

ღამით სულ ვლოცულობ ნეტავ

ღამით დამესიზმრე მეთქი.

***

დედავ
რა იყო, რამ დაგაღონა,
ჩემო შავფერო დედაო,
რაც შენ წახვედი მას მერე
სწორ გზას ვეღარა ვხედაო,
მოდიან შავი კაცები
გულს და გონებას მგლეჯავენ,
სული ურწმუნოთ წაიღეს
მამულს ყორნები სწეწავენ,
გვასამარებენ ქართველებს
დღედაღამ გულში გვხვრეტავენ.
ერთს გეხვეწები, მითხარი
მანდედან აქ რას ხედავენ,
ჩვენ მოშველებას მანდედან
ნეტავ რატომ ვერ ბედავენ?
ან ვინც მოვიდა აქედან
იქნება ჩუმად არიან,
რომ არ დაღონდეთ მანდ მაინც
აქ რა ყოფნითაც არიან.
სხვა რა ვთქვა,შენი საფლავი
აღარ მინახავს თვალითა,
სული მიჭირავს კბილითა
დავათრევ ძალის-ძალითა,
ღმერთს შეეხვეწე ერთს მაინც,
ნუ დამწვავს ცოდვა-ბრალით

***

ინ ცდილობს მასწავლოს ცხოვრება ქვეყნად?
ვის უნდა ვიცოდე ყველაზე მეტად?
ნათელი სიყვარულით ვინ მოვა ჩემთან?
სითბოს გადმოაფრქვევს გულიდან დედა.

არ მიმატოვებს გასაყარ გზებთან,
სიმშვიდეს მჩუქნის ყოველთვის,ყველგან,
უკუნ სიბნელეში სანთლად ამენთება,
როგორც ყოველთვის ისევე დედა.

***

ხლა გამახსენდა პატარაობა
როცა გავიგე დედის რაობა
ისიც გამახსენდა როგორ იტირე
როცა ცხოვრებაში პირველად გიყვირე
რამდენჯერ მაპატიე, რამდენჯერ შემინდე
ჩემგან დაფასებას ვერასდროს ეღირსე
ბევრჯერ აგატირე, ბევრჯერ გაგაბრაზე
და როგორც დედა არასდროს შეგაფასე
მესმოდა შენი გულის ჩუმი სინანული
მასზე ჩემი ფეხით უტიფრად სიარული
შენ დარიგებას მე ყურს ვარიდებდი
ჩემს თავს ტყუილზე დედას ვაფიცებდი
დედა მომიკვდესთქო ასე ვამტკიცებდი
შენზე ცუდის თქმასაც ბევრჯერ ვაპირებდი
…………………………………………………………….
შენი სილის გაწნა ეხლა ტკბილად მახსოვს
შენი ცრემლებია გულში ხმალს რომ მარჭობს
დედა! მაპატიე ჩემი შეცოდება
მე ჩემი თავი ძლიერ მეცოდება
ეხლა რომ დავინახო მე შენი ცრემლები
ალბათ თვითმკვლელობას მეორედ ვეცდებიდაგა
ჩემთვის შენ ყველაზე წმინდა სანთელი ხარ
ეხლა ვხვდებირომ ძლიერ მყვარებიხარ

***

როს „არას“ ნაცვლად – ამბობდი „ალას“,
როცა შენს ხმაში აპრილი ჟღერდა;
ხსოვნაში ტკბილად ჩარჩენილ „ნანას“ -
ვინ გიმღეროდა?!
- მშობელი დედა.

ეზოში როცა იტკენდი რამეს, -
ვინ გაჩნდებოდა იმ წუთში შენთან?!
შენი გულისთვის უძილო ღამეს
ვინ ათენებდა?!
- მშობელი დედა.

ახლა, – ხელში რომ გიჭირავს წიგნი, -
შენს სიცოცხლეში იმედს ვინ ჰხედავს?!
შენს მომავალზე დღედაღამ ფიქრით
ვინ ვერ ისვენებს?!
- მშობელი დედა.

ამ ქვეყანაზე შენი სიკარგე
ვის უხარია ყველაზე მეტად?!
ყველაზე უფრო, – თუკი ივარგებ, -
ვინ იამაყებს?!
- მშობელი დედა. 

დედაზე ლექსები

                                                                             ***

ჩემო ღვთიურო და მისტიურო არსებავ დედა 

გმირი ხარ ჩემთვის და საჯაროდ შენს ქებას ვბედავ… 

შენს ამაგს ვხედავ…. 

შენს ხოტბას ვბედავ…. 

ლამაზ თვალებში მე წარსულის სევდასაც ვხედავ 

მრავალ მაგალითს სიკეთისას მე ვსწავლობ შენგან…. 

გთხოვ მაპატიე თუ ხმამაღალ სიტყვას გავბედავ….. 

ბოდიშს მოგიხდი ასე საჯაროდ, როგორც გაქებდი…. 

არ მეწყინება, თუკი ამისთვის წამითაქებდი…

***

შენი თვალების შუქი არის ჩემი ფარანი… 
ნათლით,რომელიც შენ მიბოძე,სული ივსება. 
მე შენს სიყვარულს ვერ მასწავლის კაცი მავანი, 
ვიდრე თან მახლავს პატიოსან კაცის ღირსება. 
მე სალოცავი შენზე წმინდა არ გამაჩნია. 
შენი თვალებით დავინახე სამყარო ვრცელი… 
ვიდრე ცოცხალ ვარ გზას მინათებ,მწამს-თუ დავეცი, 
შენ ერთადერთი მეახლები ერთგული მცველი!

***

ვხედავ ნაოჭებს მაგ შენს სახეზე, 
განვლილ დროს კვალი რომ დაუტყვია, 
ნაჯაფარ ხელებს, სევდიან თვალებს, 
რამდენი ტანჯვა გამოუვლიათ. 

იყო დროება მხნედ რომ იყავი, 
სიბერე უცებ შემოგპარვია, 
გაგთეთრებია თმები ძვირფასო, 
და გულზე ცეცხლი შემოგდებია.

***

ნეტავ ვისთვის ანთებ მაგ სანთელს, 
ან ვის მიუდის ეგ ლოცვა ძლიერ? 
ნეტავ ვის ატან შენს ლოცვას ძლიერს?! 
ნეტავ სანთელი ვისთვის ანთია? 
ან ვისთვის აქრობ მაგ ცრემლით სანთელს? 
ვის მისდის ნეტავ გულით ნალოცი, 
ვის აძლევს ძალას ვის ეფერება? 
ვის უმღერ ნანას ძილის წინ ტკბილი ხმით, 
ან ვის ეფერები ტკბილი ხმით?

***

ყველაზე ლამაზო,
ყველაზე კეთილო,
ნუ სწყრები მალ-მალე,
პატარა დედილო!

მე მინდა, ყოველთვის
იცინო ლამაზად,
ნებივრად გივლიდეს,
მე ვეტყვი მამასაც.

თავზე რომ მევლები,
ზრუნვით რომ დამცქერი,
ახლა მე ვიქნები
სულ შენი დამცველი.

პატარა, ჯიუტი
თუ გყავდი აქამდე,
ხომ უკვე დიდი ვარ,
დარდები გაფანტე.

გამგონეც ვიქნები,
დამჯერიც ვიქნები,
ოღონდაც ნათელ შუბლს
ნუ იღლი ფიქრებით.

თუ რამე ვიტკინე,
მიშუშებ ალერსით.
ახლა მე გაკოცებ
მაგ ლამაზ თვალებში!